Bony rozwojowe

Dofinansowanie usług rozwojowych – pomoc publiczna czy de minimis

17 października 2017

Dofinansowanie usług rozwojowych – pomoc publiczna czy de minimis

Przedsiębiorcy korzystający z dofinansowania na usługi rozwojowe (szkolenia, doradztwo, studnia podyplomowe, coaching, mentoring, egzaminy )otrzymują wsparcie ze środków publicznych.

Wsparcie to może mieć formę pomocy de minimis lub pomocy publicznej.  Przy składaniu dokumentów do operatora przedsiębiorca sam wybiera formę pomocy o jaką się stara i składa odpowiedni formularz:

  1. W przypadku pomocy de minimis – Formularz informacji przy ubieganiu się o pomoc de minimis
  2. W przypadku pomocy publicznej – Formularz informacji przy ubieganiu się o pomoc inną niż de minimis

Czym różnią się te dwie formy pomocy?

Pomoc de minimis jest to forma pomocy, której warunki  reguluje Rozporządzenie  Komisji  (UE)  nr  1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. Zaletą tego rodzaju pomocy jest fakt, iż poziom dofinansowania dla jednego przedsiębiorcy może wynieść nawet do 100% wydatków. W przypadku usług rozwojowych mogłoby to być np. 100% ceny danego szkolenia, na które przedsiębiorca chce wysłać pracownika/pracowników.  W przypadku pomocy de minimis nie ma również  znaczenia na jaki rodzaj usługi rozwojowej przedsiębiorca chce otrzymać pomoc (szkolenie, doradztwo, egzamin). Pomoc może być udzielona na wszystkie rodzaje usług rozwojowych.

Ograniczenie w przypadku pomocy de minimis na usługi rozwojowe dotyczy:
1. Ogólnej puli środków jaką przedsiębiorca może otrzymać  w ciągu 3 lat podatkowych (w Polskim systemie podatkowym oznacza to de facto 3 lata kalendarzowe). Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 jedno przedsiębiorstwo może otrzymać maksymalnie równowartość 200 tys. EURO w ciągu 3 lat (lub 100 tys. EURO dla przedsiębiorców prowadzących działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarów).
2. Sektorów działalności (wyłączony ze wsparcia jest sektor rybołówstwa i akwakultury, przedsiębiorstwa zajmujące się produkcją podstawową produktów rolnych).

 

Pomoc publiczna w przypadku usług rozwojowych jest to forma pomocy, którą reguluje Rozporządzeniu Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. Już samo to rozporządzenie ogranicza wysokość (maksymalnie 80%) i rodzaj pomocy o jaką może się starać przedsiębiorca (tylko pomoc na szkolenia i usługi doradcze). Poziom dofinansowania na sługi szkoleniowe wynosi 70% w przypadku firmy mikro i małej i 80% w przypadku firmy średniej. Poziom ten może być zwiększony jeszcze o 10% w przypadku szkoleń dla pracowników niepełnosprawnych lub znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji (jednak nie więcej niż 80% dla jednego przedsiębiorstwa).
W przypadku usług doradczych poziom dofinansowania wynosi 50% i nie ma możliwości zwiększenia tego pułapu.
W przypadku pomocy publicznej ze wsparcie wyłączone są te same grupy przedsiębiorstw (sektor rybołówstwa i akwakultury, przedsiębiorstwa zajmujące się produkcją podstawową produktów rolnych) oraz dodatkowo przedsiębiorstwa znajdujące się w trudnej sytuacji ekonomicznej.

 

Bardziej korzystne dla przedsiębiorcy starającego się o zakup usług rozwojowych (poprzez Bazę Usług Rozwojowych) jest zatem wnioskowanie w pierwszej kolejności o pomoc de minimis. Nie jest jednak możliwe uzyskanie dofinansowania w wysokości 100% wartości usługi rozwojowej. Pomimo, iż rozporządzenie dopuszcza taką sytuację, nie jest to możliwe ze względu na regulacje wynikające z samego Podmiotowego Systemu Finansowania. Zakłada on, że maksymalny poziom dofinansowania usług rozwojowych dla przedsiębiorcy może wynieść 80% (niezależnie od rodzaju usługi rozwojowej).

 

Zatem przedsiębiorca przy podejmowaniu decyzji o rodzaju pomocy o jaką stara się u operatora (to przedsiębiorca sam określa rodzaj pomocy wysyłając formularz zgłoszeniowy) musi wziąć pod uwagę następujące kwestie:

  1. Limit pomocy de minimis jaki ma już wykorzystany i swoje plany co do przyszłych działań związanych z dofinansowaniem działalności. Firmy, które działają w specjalnych strefach ekonomicznych i korzystają z ulg podatkowych często uzyskują zwolnienia podatkowe, które stanowią pomoc de minimis. Dla nich korzystniejszym rozwiązaniem jest wnioskowanie
    o pomoc na usługi rozwojowe w postaci pomocy publicznej, gdyż nie „blokują” sobie limitu pomocy de minimis jaką uzyskają z ulg podatkowych.
  2. Działalność w sektorze wykluczonym  – tutaj sprawa jest prosta, działają w sektorach wykluczonych z pomocnie ma możliwości uzyskania dofinansowania.
  3. Zasady przyznawania dofinansowania u swojego operatora. Każdy operator w danym województwie opracował swój własny regulamin przyznawania wsparcia, w którym określa szczegółowo na jaki poziom dofinansowania może liczyć dany przedsiębiorca. Podstawowy poziom dofinansowania wynosi 50% i może być on zwiększony w zależności od wielkości firmy, rodzaju działalności (preferowane są najczęściej tzw. przedsiębiorstwa wysokiego wzrostu, działające w sektorach istotnych z punktu widzenia danego regionu itp.).

 

Na podstawie analizy zapisów regulaminów w różnych województwach widać, że najczęściej na wyższy poziom dofinansowania mogą liczyć przedsiębiorstwa mikro i małe, ale nie zawsze. Czasem to właśnie branża w której działają, a nie wielkość ma znaczenie i może się okazać, że np. mikroprzedsiębiorca w danym województwie może uzyskać maksymalnie 50% dofinansowania. Wówczas dla niego korzystniejszym rozwiązaniem będzie staranie się o pomoc publiczną, bo ona i tak co do zasady nie jest dofinansowana w 100%. Taki przedsiębiorca nie „blokuje” sobie limitu pomocy  de minimis na wypadek,gdyby starał się o ulgę podatkową lub dofinansowanie na inne usługi finansowane ze środków unijnych (np. wyjazd na targi, bon na innowacje), których poziom dofinansowania jest wyższy – w przypadku bonów na innowacje nawet do 90%.

Uwaga jednak za zapisy regulaminów u operatorów. W wielu województwach operator w regulaminie zastrzega, że podstawowym rodzajem udzielanej pomocy jest pomoc de minimis i w pierwszej kolejności dofinansowanie przekazywane przedsiębiorcom powinno zostać uznane pomoc de minims. Dopiero w sytuacji kiedy przedsiębiorca  ma już wyczerpany limit tej pomocy może starać się o pomoc publiczną na szkolenia lub pomoc publiczną na usługi doradcze.

Wyposażeni w wiedzę (powyżej) możemy zawsze polemizować z operatorem. Wszak określenia  „powinno”, „co do zasady” nie wykluczają jednoznacznie możliwości uzyskania pomocy innej niż de minimis. Z doświadczenia wiem, że polemika z operatorem w sytuacji, kiedy posiada się wiedzę na dany temat jest korzystna dla przedsiębiorcy! 🙂